Het Commando Ponchardier is een van de eenheden die centraal staan in de tijdelijke tentoonstelling “Indochina: De Franse parachutisten van 1944 tot 1954”, die tot 30 november 2025 te zien is in het Airborne Museum.
Begin november 1943 wordt op initiatief van het Comité de défense nationale (Comité voor Nationale Defensie) het Corps Léger d’Intervention (CLI) opgericht in Noord-Afrika onder leiding van luitenant-kolonel Huard..
Het bestaat uit zorgvuldig geselecteerde vrijwilligers, voornamelijk kaderleden, en is bedoeld om de troepen in Indochina te versterken, volgens een plan dat generaal Mordant, hoofd van het militaire verzet in Indochina, moet uitwerken. De CLI werd in 1944 opgenomen in de Franse expeditietroepen in het Verre Oosten. De commando’s van de CLI, de groep van de Gaurs van kapitein Ayrolles, werden opgericht en getraind in Algerije en vervolgens in Indië, Ceylon en Australië door de Britten, en werden in Indochina gedropt om de komst van de rest van de eenheid voor te bereiden
Op 1 januari 1945 werd het parachutistencommando van de marine luchtvaart opgericht onder bevel van kapitein Pierre Ponchardier op de basis van Hyères-Le Palyvestre. Op 22 februari 1945 voegen de mannen van de “Ponch” zich bij het kamp van Peterborough om hun commando-opleiding te volgen en hun parachutistenbrevet te behalen in Ringway. In mei, aan het einde van de stage, krijgt iedereen een genummerd Italiaans commando-dolkmes! Op 18 juni paradeert het Commando Ponchardier in Parijs op de Champs-Elysées
Op 29 juni vertrekt het grootste deel van het commando vanuit Toulon aan boord van het kruisschip “Suffren” en komt na verschillende tussenstops op 2 augustus 1945 aan in Ceylon, waarna het zich vestigt in kamp 424 van Kurunegala in de regio Colombo. Op 1 september 1945 wordt het commando Ponchardier opgenomen in het CLI – dat de naam 5e RIC heeft aangenomen – en wordt het SAS Bataillon, ook wel SAS B genoemd. Het bestaat uit drie parachutistencommando’s: Cdo B1, bestaande uit mariniers onder bevel van luitenant George, Cdo B2, bestaande uit koloniale soldaten onder bevel van kapitein Rouanet, en B3, bestaande uit koloniale soldaten onder bevel van kapitein Rouau
Nadat Japan zich had overgegeven, werd de eenheid aangewezen om te vechten in Indochina. SAS B landde op 3 en 4 oktober 1945 in Saigon. Commandant Ponchardier stuurde zijn mannen ten aanval op de hoofdstad van Cochinchina. Ze maakten van de gelegenheid gebruik om hun kameraden van het 11e RIC te bevrijden, die door de Japanners waren geïnterneerd. Vanaf 12 oktober nemen de drie commando’s van SAS B deel aan de bevrijding en beveiliging van het noorden van Saigon door verschillende strategische punten in te nemen. Op 25 oktober bevrijdt SAS B de stad Mỹ Tho en enkele dagen later Vĩnh Long en Cantho. Eind november worden er zuiveringsoperaties uitgevoerd, waarbij veel gevangenen worden opgepakt. Op 6 december wordt Tra Vinh bezet.
Terug in Saigon vormt Ponchardier op 22 januari 1946 een vierde commando, het B4, onder leiding van kapitein Trinquier, dat later wordt versterkt met manschappen uit Tonkin. Van 25 tot 30 januari voeren de vier commando’s, geholpen door het 1e Regiment Mariniers, operaties uit in de regio Bien Hoa – Tân Uyên, ten noordoosten van Saigon. Op 16 februari 1946 wordt SAS B, met het oog op een parachutesprong boven Hanoi, omgedoopt tot de autonome groep Ponchardier en valt het rechtstreeks onder generaal Leclerc. Maar de luchtlandingsoperatie wordt op het laatste moment geannuleerd en de mannen van Ponchardier bewaken tot het einde van de maand het vliegveld van Tan Son Nhut. Op 3 april voert de groep de eerste parachutering uit van een chirurgisch team, bestaande uit de artsen Dumetz, Salinesi en Huc, om twee ernstig gewonden van het III/43e RIC ten zuidoosten van Cantho te redden. Van 14 april tot 1 mei zet de Groep Ponchardier de operaties ten noorden van Saigon voort en vervolgens tot 2 juni in de buurt van de Cambodjaanse grens. Op 28 augustus verlaat de Groep Ponchardier Saigon om naar Frankrijk te gaan. Bij aankomst in Toulon op 17 september 1946 wordt de groep ontbonden
Het motto van de eenheid, “A la vie à la mort” (Tot de dood), staat op het insigne en op de vlag, die twee onderscheidingen van de Orde van het Leger en het draagrecht op de fourragère in de kleuren van het Oorlogskruis 1939-1945 bevat. Na enkele maanden van ononderbroken operaties bedraagt het totale aantal slachtoffers 25 doden en 49 gewonden
