De tentoongestelde voorwerpen, vergezeld van verhalende elementen (fysiek of digitaal), dompelen de bezoekers onder in Sainte-Mère-Église tussen mei 1940 en juni 1944, toen het bezet was, en vertellen het verhaal van het leven van de burgers in deze context van verstikking van de vrijheid.
Dit paviljoen zal ook 2 zalen herbergen waar bemiddelaars groepen kunnen ontvangen voor rondleidingen.
De scenografie is georganiseerd rond 3 sequenties:
Sequentie 1: De Duitse bezetting
- Vanaf juli 1940 controleerden de Duitsers het vreedzame kanton Sainte-Mère-Église, waar zij plotseling een discipline oplegden die zowel op militaire als administratieve controle was gebaseerd, waardoor de vrijheid van de burgers werd beperkt en hun dagelijks leven werd ontwricht. De overheersingsverhouding komt tot uiting in een voortdurende onderdrukking van de burgers. Sainte-Mère-Église werd geïsoleerd en in de schaduw geplaatst, het leven werd onderbroken door avondklokken en het geluid van de laarzen van de Duitse troepen. Via een strenge sfeer zal de scenografie de gemengde gevoelens van angst, dwang en beperking oproepen die de Duitsers hebben veroorzaakt.
Sequentie 2: Burgerlijk leven
Na een brutale onderbreking van het dagelijkse leven, reorganiseerde het leven zich voor de inwoners tijdens de vier jaar van bezetting. Vanaf 1942 wordt een deel van hen opgeëist voor dwangarbeid ten behoeve van de Duitse oorlogsinspanning, waaraan de meest roekelozen met gevaar voor deportatie ontsnappen. Onder het Duitse juk ontstaan nieuwe gedragingen onder de onderdrukte burgers, tussen inschikkelijkheid, onverschilligheid, afwijzing en verzet. In verschillende mate van ongehoorzaamheid wordt deze gedwongen medewerking verhaald aan de hand van de vele voorwerpen en persoonlijke bezittingen die getuigen van het burgerleven.
Fase 3: Georganiseerd verzet
Vorderingen, Duitse nederlagen, geruchten over een geallieerde landing en de versnelling van de Duitse repressie eind 1943 en begin 1944 leidden tot een groeiende afwijzing van de Duitse overheersing onder de burgers. Zij raakten intensiever betrokken bij het verzet door het vermenigvuldigen van sabotagedaden en strategische vernielingen en vormden een echt communicatienetwerk dat de geallieerde landingen mogelijk maakte.
Als eerbetoon aan hun durf en moed zal de scenografie de hoop en vastberadenheid vertalen die de verzetsstrijders, hoofdrolspelers in de bevrijding, hebben opgetild.
